Πριν από 12 ώρες
Latest
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα hotels in Galaxidi. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα hotels in Galaxidi. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Γιατί τα ξενοδοχεία στο Γαλαξίδι είναι ξεχωριστά;
Σίγουρα όσοι έχετε ήδη επισκεφτεί το Γαλαξίδι και ειδικά όσοι είχατε και τη τύχη να μείνετε σε κάποιο από τα ξενοδοχεία μας θα έχετε διαπιστώσει πως πρόκειται για κτίρια που όλα τους έχουν μια ιδιαίτερη φυσιογνωμία και μια ιστορία να αφηγηθούν. Γνωρίζετε πως σε κάποια απ΄αυτά τα παλιά καπετανόσπιτα ,αρχοντικά ή σπίτια , που σήμερα λειτουργούν ως ξενοδοχειακές επιχειρήσεις ,ανήκαν κάποτε σε εξέχουσες προσωπικότητες όπως η Εύα Βλάμη ; Όλα αυτά έχουν με ιδιαίτερη επιμέλεια συντηρηθεί από τους επιχειρηματίες ώστε να μη χαθεί τίποτα από την παραδοσιακή τους φυσιογνωμία .Με γνώμονα την διατήρηση της παραδοσιακής εικόνας της ιστορικής μας πόλης αλλά και με απαραίτητο συστατικό την αμέριστη αγάπη από τους σύγχρονους ιδιοκτήτες τους τα ξενοδοχεία μας παρέχουν στο κάθε επισκέπτη μοναδική εμπειρία διαμονής.
Γιατί φίλοι είναι υπέροχο το αρμονικό αντάμωμα του παρελθόντος με τη σύγχρονη εποχή. Γιατί το παρόν μας ορίζεται κι από κείνες της μνήμες που μπορεί ο χρόνος να τις ξεθωριάζει μα στη καρδιά παραμένουν τόσο ζωντανές .Γιατί εμείς οι ίδιοι έχουμε την ανάγκη να ανήκουμε και να νιώθουμε μέρος του όλου . Και "όλον" είναι η υγιής συνύπαρξη του χθες με το σήμερα.Γιατί θεωρώ πως είναι όμορφο να ξυπνάς σε έναν χώρο όπου από παντού αναδύεται "άρωμα ιστορίας".
Αγαπητοί φίλοι την επόμενη φορά που θα επισκεφτείτε το Γαλαξίδι και μείνετε σε κάποιο κατάλυμα μας αν θέλετε ρωτήστε τους ιδιοκτήτες του για την ιστορία του οικήματος. Σίγουρα οι ιστορίες που έχουν να σας αφηγηθούν θα σας συγκινήσουν. Εξάλλου η πατρίδα μας είναι γιομάτη από ιστορία και είναι καλό για τον καθέναν μας ξεχωριστά σαν επισκέπτεται ένα τόπο να μη μένει μόνο στα θαυμαστικά αλλά να προσπαθεί να μυηθεί στην ιστορία αυτού του τόπου. Η γνώση είναι κέρδος και ηθική υποχρέωση όλων μας, προς τιμήν κι αυτών των προγόνων , να μαθαίνουμε όσο το δυνατόν περισσότερες ιστορικές λεπτομέρειες για τα μέρη που επισκεπτόμαστε.
Ετσι είναι φίλοι ζούμε σε μια χώρα ξεχωριστή . Έχουμε μια πατρίδα την Ελλάδα που φωτίζει σαν ήλιος όλη την οικουμένη και κατά τόπους περιοχές ,μέρη, χωριά και πόλεις θαυμαστές που οφείλουμε να προστατεύουμε όλοι μας. Ως κόρην οφθαλμού να διατηρούμε και αυτή τη παράδοση και την ιστορία της που αντικατοπτρίζεται ακόμα και σ΄αυτά τα φαινομενικά άψυχα κτίρια που όμως άνθρωποι μιας άλλης εποχής τους έδωσαν πνοή ζωής. Με τον ιδρώτα και τον κόπο της δουλειάς τους κι εκείνη την πολύ αγάπη μέσα στην καρδιά τα πότισαν και τα θεμέλιωσαν ώστε να τα θαυμάζουμε μεις οι σύγχρονοι ως αρχιτεκτονικά πια στολίδια.
4:03 μ.μ.
Galaxidi: a sailing history
Everything in Galaxidi reminds to its history in building large sailing vessels. Today there is nothing left, just memories, and a magnificent museum of nautical history.
As we approach the museum, we found some houses with ship-figureheads in memory of that past. The museum has a lot of pieces, nautical charts and antique paintings, that recall the glorious past of Galaxidi. Many of the paintings show the boats of Galaxidi sailing in Venice, as a sign of prestige.
Not far from the museum we see the church of Santa Paracevi which was built in 1848 and has a sundial-clock in one corner working perfectly.
In the same area is the Byzantine style cathedral, built around 1900.
In the bell tower stands the large town clock, and inside there is a
wooden altar. We can also see the details of the arches of the entrance.
Galaxidi occupies two coves at the bottom of the bay. Here we can see
the northern port in the second cove with a similar perspective the
Archduke took in one of his prints.The Archduke talks about the construction techniques in houses at that time. We found some old houses in which mud and straw dough was used to build them. Others are wholly or partially made of stone.
All houses in Galaxidi are protected (urban mening). The hotels in the city are relatively small, with few rooms, and are located in old mansions. Local tourism and its famous carnival is predominant in Galaxidi. At Easter they have a habit of drawing in their house's main entrance a black cross with fire.
Walking around the city you can see many details in the houses, plastered on the walls, on rooftops, etc..
Finally, shops are very well maintained and offer many traditional products.
article from: nixe3.com
Photos
11:05 μ.μ.
Περιήγηση στο γραφικό Γαλαξίδι
Ακολουθώντας τον παραλιακό δρόμο και παρατηρώντας τα νησάκια Άγιος Νικόλαος και Αϊ Γιώργης στο δρόμο προς το Γαλαξίδι, φτάσαμε μετά από λίγα λεπτά στην αρχοντική αυτή πολιτεία.
Οι ναυτικές μνήμες είναι συνυφασμένες με κάθε σημείο του Γαλαξιδιού, αποτυπώνονται στα καπετανόσπιτα με τις επιγραφές δίπλα στην πόρτα που γράφουν το όνομα της οικογένειας, στο λιμάνι με τα κάθε λογής σκάφη να αρμενίζουν, αλλά και στα ακρόπρωρα των καραβιών, που στολίζουν ακόμα κάποια σπίτια.
Περπατώντας στα στενά πλακόστρωτα δρομάκια του, που οδηγούν στη θάλασσα νιώθεις ότι πράγματι βρίσκεσαι σε νησί. Άλλωστε η σύνδεση με το Γαλαξίδι γινόταν αποκλειστικά από θαλάσσης μέχρι και το 1963!
Η ιστορία του αρχαίου Χάλειου ξεδιπλώθηκε σε όλο της το μεγαλείο στο μοναδικό Ναυτικό Ιστορικό Μουσείο του, από την γλυκύτατη κυρία Ροδούλα Σταθάκη, που ήταν η ξεναγός μας.
Στο πρώτο ναυτικό μουσείο της Ελλάδας, αφού ιδρύθηκε το 1928, φιλοξενείται αρχαιολογική συλλογή, με ευρήματα από το 3.000 π.Χ. έως τον 20ο αιώνα, η μεγαλύτερη ελληνική συλλογή αυθεντικών πινάκων Ιταλών, Γάλλων και Ελλήνων ζωγράφων με ιστιοφόρα, μια πολύ σημαντική νομισματική συλλογή, καθώς μια σπάνια συλλογή γραμματοσήμων.
Και καθώς τα νομίσματα από τον 4ο αιώνα επιβεβαιώνουν την εμπορική δύναμη του Χάλειου, όπως και ο πιο παλιός αμφορέας για εμπορική χρήση, που βρέθηκε εδώ το 2.500 π.Χ, η συζήτηση έρχεται στο όνομα του Γαλαξιδιού και πώς αυτό προέκυψε.
Σύμφωνα με τους ρομαντικούς, λοιπόν, προήλθε από τη νύμφη Γάλαξα, κόρη του Ποσειδώνα, η οποία ήταν μισή άνθρωπος και μισή ψάρι και έκανε το μπάνιο της στους κόλπους της περιοχής. Τα παλικάρια του τόπου την ερωτεύτηκαν και εκείνη τους δίδαξε τα μυστικά της ναυσιπλοΐας, στην οποία τόσο διέπρεψαν.
Οι βοτανολόγοι πάλι, λένε ότι πήρε το όνομα του από ένα θαμνώδες φυτό, την γαλατσίδα. Το σίγουρο είναι πάντως πως το Γαλαξίδι άρχισε να γίνεται γνωστό με αυτό το όνομα τον 5ο – 6ο αιώνα.
Ίσως τα πιο εντυπωσιακά εκθέματα του μουσείου είναι τα τέσσερα ακρόπρωρα, οι τέσσερις γυναικείες μορφές, που αποτελούσαν την ψυχή των καραβιών. Τοποθετημένες στην πλώρη του καραβιού, οι κυράδες αυτές ατένιζαν με τα πελώρια αγριεμένα μάτια τους τη θάλασσα, διώχνοντας μακριά τους κινδύνους.
Σε μια από τις κεντρικές αίθουσες μάλιστα, δεσπόζει το πιο μεγάλο από όλα, βαμμένο μαύρο, υποδηλώνοντας με αυτό τον τρόπο το πένθος για τον χαμό του καπετάνιου. Δεν ήταν λίγοι οι καπετάνιοι, που φεύγοντας από το καράβι τοποθετούσαν τα ακρόπρωρα στον περιβόλι του σπιτιού τους, εξακολουθώντας ακόμα και εκεί να τους μιλούν για τις δυσκολίες της θάλασσας και της ναυτικής ζωής.
Βγαίνοντας από αυτόν τον μαγικό κόσμο, ακολουθήσαμε το δρόμο για τον πιο ρομαντικό περίπατο, που μπορεί κανείς να κάνει στο Γαλαξίδι. Αφήνοντας πίσω τον οικισμό και περνώντας από τα παραλιακά εστιατόρια και καφέ, που αφθονούν εκεί, περάσαμε στην απέναντι πλευρά, για να επισκεφθούμε το μνημείο της “Γυναίκας του ναυτικού”.
Στον όμορφα διαμορφωμένο δρόμο, με τη θέα της πόλης να δεσπόζει απέναντι μας, καθώς καθρεπτιζόταν στα γαλήνια νερά, φτάσαμε σε ένα μεγαλόπρεπο άγαλμα. Μια γυναίκα, κρατώντας προστατευτικά τα δυο της παιδιά, χαιρετά με το μαντήλι της τη θάλασσα και εύχεται καλό ταξίδι στον ναυτικό άντρα της.
Η απλότητα της κίνησης και το γεμάτο ζωή μνημείο αποτυπώνει με τον καλύτερο τρόπο την ένδοξη ναυτική παράδοση του Γαλαξιδιού. Επιστρέφοντας παρατηρήσαμε και τις “σκούλες”, τους μικρούς κολπίσκους κάτω από την περαντζάδα, ιδανικές για απομονωμένες βουτιές.
Δεν θα μπορούσαμε να μην επισκεφθούμε τον ναό του Αγίου Νικολάου, προστάτη των ναυτικών, με το μοναδικό ξυλόγλυπτο τέμπλο του. Είναι ο μεγαλύτερος και πιο αρχοντικός ναός της πόλης και το τέμπλο, φτιαγμένο από ξύλο καρυδιάς που έφτασε από την Αυστρία, είναι ολόγλυφο, δηλαδή σκαλισμένο από όλες τις πλευρές του.
Περπατώντας ανάμεσα σε αρχοντικά με λουλουδιασμένες αυλές, καταλήξαμε στο σπίτι της κυρίας Στέλλας Σεντουκα και είχαμε την ευκαιρία να δούμε από κοντά ένα καπετανόσπιτο και να απολαύσουμε γνήσια φιλοξενία.
Πίνοντας τον καφέ μου στο μικρό μπαλκονάκι του σπιτιού, με θέα στη θάλασσα και τον οικισμό, η μόνη μου σκέψη ήταν η επόμενη φορά που θα έρθω και πάλι στο Γαλαξίδι.
πηγη: news.gr
9:01 μ.μ.
Η φιλοξενία είναι λέξη ελληνική
Αγαπητοί φίλοι ,
H υγιής ανάπτυξη μιας
περιοχής είναι ανάγκη και οφείλει να
είναι προτεραιότητα όλων των κατοίκων της,χωρίς αυτή βέβαια να υπονομεύει τη
φυσιογνωμία της αντίθετα μάλιστα οφείλει να ενισχύει και να βελτιώνει το ήδη
υπάρχον φυσικό κάλλος . Κάθε τόπος έχει τα δικά του μοναδικά χαρακτηριστικά.Η
ίδια η πατρίδα μας αποτελεί ένα ξεχωριστό στίγμα στον παγκόσμιο
χάρτη. Τούτη η γαλάζια πατρίδα με το
άπλετο φως να τη λούζει απ΄ άκρη σ΄ άκρη αποτελεί πόλο έλξης πολλών επισκεπτών κάθε
χρόνο.Δε χρησιμοποιώ τη λέξη τουρίστας , δεν τη υποτιμώ μα επιλέγω τη λέξη επισκέπτης . Κάθε ξένος στον τόπο μας είναι ένας επισκέπτης στο σπιτικό μας. Μ΄ αυτή τη νοοτροπία όπως ανοίγει ο καθείς το σπιτικό του για να υποδεχτεί με τον καλύτερο τρόπο κάποιον ,να του προσφέρει φιλόξενα εκείνο που μπορεί και διαθέτει έτσι ακριβώς οφείλουμε να υποδεχόμαστε τον καθένα που επιλέγει τη πόλη ή το χωριό μας για τις διακοπές του. Εξάλλου τούτη η χώρα ανήκει στον «Ξένιο Δία» και μεις απλά νοικάρηδές του.
Με όλα τα παραπάνω
φίλοι μου αυτό που θέλω να τονίσω είναι πως η ανάπτυξη ξεκινά πρωτίστως από τη συμπεριφορά μας. Όλοι θαυμάζουν τη
φυσική ομορφιά αλλά εκείνο που μένει στη μνήμη περισσότερο απ όλα τα άλλα είναι
ένα αληθινό χαμόγελο ,μια τίμια κουβέντα, μια ευγενική κίνηση ή πράξη. Ένας επισκέπτης Έλληνας ή ξένος εκείνο που θα κουβαλήσει πίσω του μαζί με τις
βαλίτσες του είναι εκείνο που
αποκαλούμε «η αίσθηση» . Αυτή «η αίσθηση» βαρύνει περισσότερο τον ανθρώπινο
παράγοντα, δηλαδή είναι απόρροια της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Είναι και το
αίτιο αν θέλετε ,το οποίο θα συγκλίνει
στην απόφασή του να ξαναεπισκεφτεί έναν
τόπο ,εκείνο που μπορεί να αποτελέσει διαφήμιση ή δυσφήμιση γι αυτόν τον τόπο.
Έτσι λοιπόν ας ανοίξουμε το σπιτικό μας .Ας
το καθαρίσουμε να λάμπει. Ας το διακοσμήσουμε με όχι περιττά αλλά χαρακτηριστικά
που τονίζουν τη διαφορετικότητά μας που αντιπροσωπεύουν τη παράδοσή και το
γούστο μας. Ας βγάλουμε το καλό μας σερβίτσιο προς σεβασμό στον καλεσμένο μας κι
ας του σερβίρουμε το πιο νόστιμο κι ας μην είναι gourmet φαγητό μας.
Ας του γνωρίσουμε τις γεύσεις μας εκείνες που δε θα βρει όμοιες της πουθενά αλλού για
να γευτεί. Ας τον φροντίσουμε σα τα παιδιά μας που ζουν μακριά και τα βλέπουμε λίγες φορές το χρόνο. Ας τον πληροφορήσουμε
για αυτή την ιδιαίτερη πατρίδα που αγαπάμε και σεβόμαστε . Ας έρθουμε στη θέση του κι ας αναλογιστούμε
πως θα επιθυμούσαμε εμείς να μας συμπεριφερθεί
εκείνος ως δικό του επισκέπτη ;
Γιατί οι ρόλοι αλλάζουν κι οι οικοδεσπότες γίνονται και
κείνοι κάποια στιγμή φιλοξενούμενοι . Μ΄ αυτό το σκεπτικό όλοι γνωρίζουμε το σωστό κι όλοι έχουμε την ευκαιρία να το
πράξουμε ..
Με εκτίμηση
1:43 μ.μ.
Random
